ديدى اى دل عاقبت زخمت زدند
منتظر نظرات زیبا و سازنده شما دوست عزیز هستم
باتشکر ناهید
شـبـــا ایـنـجــــا لـــب ســــاحــــل، هــنــــوزم خــیــلــــی قشــــنگــــه
بـــی تــــو خــــیـره ی غــــروب و بــا دلــــی کـــه از تـــو تــنــــگه
مـــی شــکــنـه سـکـــوتــو گـــاهــــی هـــق هــــق مـــــوجـــای خــســـتــــه
مـــی رونـــم ذهــــــنــو بــه سـمـتــــت بـــا یـــه قــــایـــق شـکــســـتــه
ســــردیــه نــســیــــم ســـاحـــل؛ تــنــــی کـــه بـــی تــــو مــــی لــــرزه
بــودنـــت تــــو ایـــن حــوالـــی، دیـگـــه یــک خـیــــال مـحــضـــه
ســهــمــم از بــودنـــت کـــــم نــیــس ؛ایـــن هــمـــه خــاطـــره ایــنـجــــاس
تـــو کـــه از یــادم نــمــیـــری... شـــاهــــدم مـــوجــــای دریـــاس
حــــرفــمـــو دریـــا مـــی فــهـــمــه کـــه یــه روز تــــو رو بـــه مـــن داد
غــیــــر از ایــن ســـاحــل آروم هـیــچـکـســــی مـــنــــو نـمـــی خــــواد
ســـاحـلـــه پـــر از هــیــــاهــــو، حــــالا خـیــلــــی بــی عـبــــوره
مـــی کــوبــه مـــوجـشـــو دریـــا.. چــقـــد ایــن ســـاحـــل صــبـــوره
لـنــگــــر انــداخــتـــه خــیـــالــت روی هـــر شـــب ســکــوتــم
تــا ابــد فـکـــر تـــو ایـنـجــــاس.. بــــی تــــو مـــن رو بـــه ســقـــوطـــم
دیـگـــر نه اشـکـــهایــم را خــواهـی دیــد
نه التـــمـاس هـــایم را
و نه احســـاســاتِ ایــن دلِ لـعـنـتـی را…
به جـــایِ آن احســـاسی که کُـــشـتـی
درخـتـی از غــــرور کـاشـتم…
در سواحل دریای زندگی قدم میزدم
همه جا دو رد پا دیدم ، جای پای من
و خدا
به سخت ترین لخظه ها که
رسیدم فقط یک جای پا دیدم!
گفتم:خدایا من را در سخت ترین
لحظات رها کردی؟
ندا آمد:تو را در سخت ترین لحظات
بدوش کشیدم
هــــــــــــی با نــــــــــــو !
کنــــــــــــــــــار رازهایت کمی آرام بگیر
زمزمــه غصه هایت را با دلــت بــگو
بــه اشـــکهایت راه ســـفر بیــاموز
و بـــه درد هـــایت مـــدام بگـــو:
چـــــــــاره ای نیست, صبر می باید کرد
صــــبــــــــــــــــــــــر . . .
مـــــن و تــــــو . . . ســــاعـــت از کــــار افـتــــاده
مــــن و تـــــو . . . ســــر تــا بــه پـا هــمــــه دلـتـــنـگـــــی
مــــن و تــــو . . . هــمـــــه اش هـــیـــــــــس !!!
مــــن و تــــو . . . لـبــــریــــز از حـــرفــهـــای نـگــفـــتــه ی در دل مــانـــــده
" مـــــن " تــا کــــی پـــرســـه زنـــم بــــه کــــوی " تــــــــــو "
" تـــــو " تـــا کــــی رمــــان شـــوی از دل " مـــــن "
کـویـر شــده ام از بـس کـــه بــاران حـضــورت را بـخــود نـدیـده ام
مــرداب شــده ام بـس کـــه عــاشـقــانــه ای از لـبــانــت نـه خــوانـدم و نـه دیــدم
پـژمــرده شــده ام بـس کـــه بـه امـیـــد شــادی در خـــانــه ات را زدم
امــا هـنـــوز هــم هــوای حــوالــی احــوال تــو ســرد و زمـســتــانــی ســت
و مــن هـنــوز هــم هــرشـب فــانــوس بــدســت ره تــو مــی پـویــم بـی پــروا تــا بــه کــی؟
تــا آه مــی کـشــم نـبــودنـت را
تـا نـفــس مـیـکــشــم عـطـــر حـضــورت را
چـقــدر خــاک بـرسـر شــده انــد ایـن واژگـان بـیـچــاره
در تـوصـیــف درد " نـبــودنـت "
آن روزهـــای دور
چـقــدر " کــم داشــتـمـت"
ایـن روزهــای نـزدیـک
چـقــدر "نــدارمــت"
بـی انـصـاف کـمــی از دورهــا بـمـن نــزدیـکــتـر شـو
بــاورکــن هـنــوز هــم یـاس رازقــی عـطـر تـو را مـی پـراکـنــد
آرام تر از تمام آرامه های کودکیم آمدی ؛
و آرامشم را خط خطی کردی؛
و بعد آرام رفتی؛
وهیچ نفهمیدی
درتمام این لحظه های آرام
چه اضطرابی درمن موج می زد!
کاش یک لحظه،
جرات خواندن ناآرامی چشم هایم را داشتی!
کاش یک لحظه ،
جرات بر هم زدن آرامشت را
داشتم